Biel
Na polach rośnie śnieg
zima zakwita bielą
moje wyziębłe „ja”
obija się o nieczułe „ty”
jak nocna ćma o płomyk świecy
Dramatyczne treny po śmierci Ukochanego. Gwałtowna dotkliwość tej autorefleksji. Mistrzowska liryka, ukazująca słowa i wiersze jako najistotniejsze elementy wiążące podmiot liryczny utworów z żywiołem życia, ze światem, tak teraz niepełnym, okaleczonym, ubywającym.
Więcej: http://czest.info/wydawnictwo-literackie
